تعیین مناسب‌ترین روش زمین‌آمار در تهیه نقشه‌ تغییرات شوری آب‌های زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت مشهد)

Abstract

آب‌های زیرزمینی از منابع مهم بهره‌برداری در مناطق خشک و نیمه‌خشک می‌باشند. به همین دلیل به‌منظور حفظ کیفیت آب‌های زیرزمینی و مدیریت بهینه آن، اطلاع از پراکنش مکانی و زمانی آن‌ها حائز اهمیت می‌باشد و پایش و پهنه‌بندی آن‌ها به عنوان یک اصل مهم در برنامه‌ریزی‌های کشور باید مدنظر قرار بگیرد. هدف از انجام تحقیق حاضر پهنه‌بندی هدایت الکتریکی آب زیرزمینی آبخوان دشت مشهد با استفاده از 5 روش زمین‌آمار عکس فاصله (IDW)، تخمین‌گر موضعی (GPI)، تخمین‌گر عام (LPI)، کریجینگ و کوکریجینگ می‌باشد. برای انجام مطالعه حاضر از داده‌های 122 حلقه چاه مشاهده‌ای در محدوده آبخوان دشت مشهد استفاده گردید. جهت مقایسه روش‌های مورد استفاده از دو معیار ارزیابی مجذور میانگین مربعات خطا (RMSE) و میانگین قدرمطلق خطا (MAE) استفاده شد. ترسیم نیم‌تغییرنما در GS+ نشان داد که داده‌های هدایت الکتریکی بهترین برازش را در مدل کروی دارند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد ازمیان روش‌های ذکر شده، روش عکس فاصله (IDW) و پس از آن روش کوکریجینگ از بالاترین دقت و روش تخمین‌گر موضعی (GPI) از کمترین دقت در این زمینه بهره‌مند بودند.