تأثیر روشهای مختلف کم آبیاری بر صفات فیزیولوژیکی ذرت دانه ای (.L mays Zea )

چکیده مقاله

شیوههای نوین آبیاری ضمن افزایش راندمان مصرف آب، کمک به رفع مشکل کمبود آب موردنیاز بخش کشاورزی مینماید. پژوهش حاضر به بررسی روشهای مختلف کمآبیاری و تأثیر آن بر خصوصیات فیزیولوژیکی ذرت دانهای میپردازد. بدین منظور آزمایشی در سال 1395 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو تیمار آبیاری کامل و پرآبیاری و 16 تیمار کمآبیاری در دو سطح 75 و 50 درصد نیاز آبی طی دوره رویشی و کل فصل رشد گیاه به روشهای سنتی و خشکی موضعی ریشه با آبیاری یکدرمیان ثابت جویچهها و آبیاری متناوب جویچهها به ترتیب بعد از یک و دو نوبت آبیاری بود. بالاترین میانگینهای بهدستآمده در صفات ارتفاع بوته، طول بلال، شاخص سطح برگ، هدایت روزنهای و محتوای نسبی آب برگ، در تیمار پرآبیاری مشاهده شد. طول بلال در تیمار کمآبیاری به روش خشکی موضعی ریشه با جویوپشته یکدرمیان ثابت (CI75T (به میزان 7/14 سانتیمتر، اختلاف معنیداریبا تیمارآبیاریکامل نشان نداد. بیشترین افزایش شاخص سطح برگ طی رشد به ترتیب برای تیمارهای 2PRD75V ،2PRD50V و 1PRD50V به میزان 20/33 ،28/30 و 25 درصد بود. کمترین هدایت روزنهای در تیمار 2PRD75T مشاهده شد که در مقایسه با تیمارهای 125 و 100 درصد نیاز آبی به ترتیب 58/64 و 17/58 درصد بود. کمترین میزان محتوای نسبی آب برگ درتیمار آبیاری سنتی DI50V مشاهده شد. بر اساس نتایج بهدستآمده، اختلاف ناشی از اعمال تنش در تیمارهای کمآبیاری موضعی ریشه کمتر از این اختلاف در تیمارهای کمآبیاری سنتی (نسبت به آبیاری کامل) بود؛ بنابراین، استفاده از روشهای کمآبیاری ضمن کاهش جزئی رشد محصول، راهکاری مناسب برای مقابله با معضل بحران آب در زراعت ذرت در بیرجند است