تاثیر کیفیت آب آبیاری، کود زیستی و نانو ذرات آهن بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک زعفران (Crocus sativus L)

چکیده مقاله

ا هدف بررسی اثر سطوح کود زیستی، نانو کود آهن و شوری آب آبیاری بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی زعفران، آزمایشی بصورت فاکتوریل دو عاملی (کود زیستی و نانو ذرات آهن) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان تربت حیدریه در سال زراعی 1397-98اجرا شد و مورد تجزیه مرکب در مکان (شوری) قرار گرفت. عامل کود زیستی در چهار سطح صفر، 1000 ،500و 1500کیلوگرم درهکتار و عامل کود نانو ذرات آهن در دو سطح عدم مصرف و کاربرد چهار لیتر در هکتار بودند که در دو مکان با شرایط متفاوت شوری آب آبیاری ( 2/29و 4/49دسیزیمنس برمتر) بررسی شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد کلاله، در شرایط آبیاری با شوری 2/29دسیزیمنس بر متر حاصل شد ولی در این سطح شوری، بین سطوح کاربرد و عدم کاربرد نانو کود آهن اختلاف معنیداری مشاهده نشد. در شرایط آبیاری با شوری 4/49دسی- زیمنس بر متر، کاربرد نانو کود آهن در مقایسه با عدم کاربرد آن، باعث افزایش معنیدار 32/8درصدی عملکرد کلاله شد و همچنین بطور معنیداری سبب افزایش میزان کلروفیل bو محتوی نسبی آب ) (RWCشد. در هردو شرایط آبیاری، با افزایش مقادیر کود زیستی، میزان کاروتنوئیدها بطور معنیداری افزایش یافت و در تمامی سطوح کود زیستی، کاربرد نانو کود آهن، نسبت به شرایط عدم کاربرد آن، سبب افزایش معنی دار کاروتنوئیدها شد. در شرایط آبیاری با شوری 4/49دسیزیمنس بر متر و در سطوح صفر و 500کیلوگرم درهکتار کود زیستی، کاربرد نانو کود آهن، بطور معنیداری از افزایش پرولین جلوگیری و از نشت بیشتر الکترولیتها ممانعت کرد. درمجموع، درصورت آبیاری زعفران با آب شور، استفاده از کودهای زیستی و نانو کود آهن جهت بهبود خصوصیات فیزیولوژیک توصیه میشود