فعالیت های بوم ناسازگار بشر و از جمله آلودگی های زیستی در چند دهه اخیر مشکلات زیادی را برای سلامت بیوسفر ایجاد کرده است و به همین دلیل توسعه فعالیت ها وفناوری‏های همسو با طبیعت در رفع آلودگی های ایجاد شده در محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. گیاه پالایی یکی از فناوری های زیستی بوم سازگار است که به منظور پاک‏سازی مکان‏های آلوده به فلزات سمّی (از قبیل کادمیوم، مس، روی، آرسنیک، سلنیوم و آهن) و از طرق مختلف از جمله جذب و خروج آلودگی محیط و توسط گیاه انجام می‏شود. غنی سازی-زیستی نیز فرآیندی زراعی است که از طریق آن می توان جذب و تجمع عناصر غذایی ضروری و کمیاب برای انسان (همچون آهن، ید، مس، روی، منگنز، کبالت، کروم، سلنیوم، مولیبدن، فلوئور، سیلیسیوم و وانادیوم) را درگیاهان زراعی یا فراورده های حاصل از آنها افزایش داد. درحقیقت این دو فناوری زیستی به دلیل ارتباط بسیارنزدیک با یکدیگر، دو روی یک سکّه هستند به‏طوری‏که منابع گیاهی تولید شده از طریق گیاه پالایی، می توانند به عنوان منابع تکمیلی و غنی شده برای تغذیه انسان و خوراک دام مورد استفاده قرار گیرند. با این حال بررسی نوع و غلظت عناصر جذب شده در طی فرایند گیاه‏پالایی