تاثیر ۱۰ هفته تمرین سرعتی و استقامتی و یک دوره بی تمرینی بر سطوح نسفاتین- ۱، نیمرخ لیپیدی، درصد چربی و شاخص توده بدنی مردان غیرفعال

Abstract

زمینه و هدف: آدیپوکاینها در بیماریهای واب سته به چاقی نقش دارند و ممکن است ن شانهای از افزایش خطر ابــتــلا بــه بیماریهای قلبی-عروقی باشند. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر 12هفته تمرین‌‌سرعتی و استقامتی و یک دوره بی تـمـریـنـی بـر سطوح سرمی نسفاتین-1، نیمری لیپیدی، درصد چربی و شاخص توده بدنمردان سالم غیرفعال بود. روش تحقیق:در این مطالعه 31نفر از دانشجویان پسر غیرفعال به صورت تصادفی ساده در سه گروه 13نفری (تمرین سرعتی، تمرین استقامتی و کنترل) قرار گرفتند. تمرین استقامتی با شدت 62تا 85و تمرین سرعتی با شدت 82تا 122حداکثر اکسیژن مصرفی، به مدت12هفته، 3جـلـسـه در هفته اجرا شد و پس از آن، 4هفتهبی تمرینی در نظرگرفته شد.خونگیری پس از 12ساعت ناشتایی با شرایط مشابـه انـجـام شـد. مقادیر سرمی متغیرهای وابسته توسط کیت های تحقیقاتی اندازه گیری گردید.نتایج با استفاده از آزمون های شاپیرو-ویلک، تحلـیـل واریانس با اندازهگیری مکرر، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSDدر سطح معنی داری 2025 >‌pاستخراج گردید.در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی داری در متغیرهای تحقیق بین گروه های مطالعه مشاهده نشد (2025 <p)، اما در گروه تمرین استقامتی درصد چربی بدنبا کاهش معنی داری همراه بود(2025>p .)همچنین در گروه تمرین سرعتی مقادیر کلستـرول تامو تری گلیسیرید کاهش معنی دار، و لیپوپروتئین با چگالی بالا افزایش معنی داری داشت (2025 >p ) .پس از 4هفته بی تمـریـنـی، تغییر معنی داری در متغیرهای تحقیق مشاهده نگردید (2025 <p ) .نتیجه گیری:با توجه به بهبود برخی عوامل نیمری لیپیــدی پس از تمرین سرعتی در مقایسه با گروه تمرین استقامتی، این شیوه تمرینی مفیدتر و موثرتر بود