تاثیر ۴ هفته تمرینات موازی مقاومتی- هوازی به روش¬های تناوبی و تداومی بر توان، قدرت عضلانی و حداکثر اکسیژن مصرفی بازیکنان جوان فوتبال

Abstract

زمینه و هدف: نیاز به آمادگی جسمانی و حرکتی بالا به منظور موفقیت در فوتبال، مربیان و ورزشکاران را به سمت استفاده از تمرینات همزمان مقاومتی- هوازی سوق داده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر چهار هفته تمرین موازی مقاومتی-هوازی بر توان، قدرت عضلانی و حداکثراکسیژن مصرفی مردان فوتبالیست¬ بود. روش تحقیق: تعداد 30 فوتبالیست 18 تا 20 ساله ( با میانگین قد 8±177 سانتی متر و وزن 4/3±70 کیلوگرم) به دو گروه تمرین همزمان مقاومتی–هوازی تناوبی(شدت بالا) و تمرین مقاومتی–هوازی تداومی (شدت متوسط)تقسیم شدند. هر دو گروه 3 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته به تمرین پرداختند. قبل و بعد از 4 هفته تمرین حداکثر اکسیژن مصرفی شرکت¬کننده¬ها با آزمون یویو ریکاوری مرحله 1، قدرت اندام¬های فوقانی و تحتانی¬ با آزمون حداکثر قدرت عضلانی و هم¬چنین توان عضلانی با آزمون پرش عمودی سارجنت اندازه¬گیری شد. به منظور بررسی تغییرات درون¬گروهی و بین¬گروهی به ترتیب از آزمون¬هایtوابسته و مستقل استفاده شد (05/0>p). یافته¬ها: تمرینات همزمان مقاومتی-هوازی منجر به بهبود توان و قدرت عضلانی در هر دو گروه شد (005/0=p)، اما فقط تمرین مقاومتی-هوازی تناوبی در بهبودی حداکثر اکسیژن مصرفی اثر داشت(03/0=p). نتیجه¬گیری: در مجموع نتایج نشان داد تمرینات مقاومتی- هوازی تناوبی در بهبود برخی از عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی مردان فوتبالیست موثرتر است.