تأثیر هشت هفته تمرین همزمان بر مقاومت انسولینی و مقادیر پلاسمایی رزیستین و گلوکز مردان میانسال دارای اضافه وزن و چاق

Abstract

زمینه و هدف: افراد دارای اضافه وزن و چاق که فعالیت بدنی ندارند، معمولا در معرض برخی بیماری های متابولیکی و قلبی و عروقی مانند دیابت نوع 2 و گرفتگی عروق کرونری و پرفشار خونی قرار دارند. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرین همزمان (مقاومتی و استقامتی) بر مقاومت انسولینی و مقادیر پلاسمایی رزیستین و گلوکز مردان میانسال دارای اضافه وزن و چاق شهر یاسوج بود. روش پژوهش: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری مردان دارای اضافه وزن و چاق 30 تا 45 ساله شهر یاسوج بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود و 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی ساده به 2 گروه تمرین همزمان و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی 8 هفته تمرین همزمان و هر هفته 3 جلسه را انجام دادند. داده های مربوط به مقاومت انسولینی، رزیستین و گلوکز پلاسمایی در قبل و بعد از اجرای تمرینات همزمان با استفاده از آزمون های شاپیرو- ویلک،t وابسته و مستقل در سطح معنی داری 05/0>p تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد مقاومت انسولینی، سطوح رزیستین و گلوکز پلاسمایی در پس آزمون در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشتند (05/0>p). در مقابل، در گروه کنترل در همه متغیرها تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0 p). سطوح رزیستین و گلوکز پلاسمایی درپس آزمون در گروه تجربی کاهش معنی دار داشتند ولی در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0>p). نتیجه‌گیری: بنابراین، می¬توان اجرای 8 هفته تمرین همزمان مقاومتی و استقامتی که در یک جلسه اجرا می شدند را به عنوان یکی از روش های پیشگیرانه و غیردارویی برای بهبود وضعیت سلامت متابولیکی و قلبی و عروقی مردان میانسال دارای اضافه وزن و چاق پیشنهاد داد.