تأثیر تمرینات هوازی برهموگلوبین گلیکوزیله و رزیستین در افراد دارای اضافه وزن و چاق مبتلا به دیابت نوع دو: یک مرور نظام مند و فراتحلیل

Abstract

مقدمه: دیابت بیماری متابولیکی خاموشی است که مشخصه آن افزایش مزمن قندخون و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین است. یافته‌های علمی نشان داده است که ورزش یک گزینه برای درمان این بیماران است. هدف مطالعه حاضر، اثر تمرین‌های هوازی بر هموگلوبین گلیکوزیله و رزیستین در افراد چاق، دارای اضافه‌وزن و مبتلا به دیابت نوع دو بوده است. روش کار: جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشرشده از پایگاه‌های اطلاعاتیPubMed ، Web of Science، Civilica، Scopus،‌ Sid و Magiran تا ژانویه سال 2024 انجام شد. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون (I2) و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند. یافته‌ها: در مجموع، 57 مطالعه با 1612 آزمودنی چاق و دارای اضافه‌وزن مبتلا به دیابت نوع دو فراتحلیل شده‌اند. نتایج نشان داد که تمرینات هوازی سبب کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله ]001/0P=، (11/1- الی 85/0-) mg/dL98/0-=‌[SMD و تغییر غیرمعنادار رزیستین ‌]36/0P=، (27/0- الی 10/0) mg/dL08/0-=‌[SMD نسبت به گروه کنترل در افراد چاق دارای اضافه‌وزن و مبتلا به دیابت نوع دو شده است. نتیجه‌گیری: نتایج فراتحلیل حاضر نشان داد که تمرین هوازی سبب کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله و بهبود مقادیر رزیستین شده است. به نظر می‌رسد تمرین هوازی، به مثابه یکی از راهکارهای درمانی مناسب و کاربردی، می‌تواند در کاهش اختلالات متابولیکی افراد چاق دارای اضافه‌وزن و مبتلا به دیابت نوع دو موثر باشد.