CV


Mogharnasi Mehdi

Mogharnasi Mehdi

Professor

Faculty: Physical Education and Sport Sciences

Department: Sports Science

Degree: Ph.D

Birth Year: 1970

CV
Mogharnasi Mehdi

Professor Mogharnasi Mehdi

Faculty: Physical Education and Sport Sciences - Department: Sports Science Degree: Ph.D | Birth Year: 1970 |

تأثیر تمرینات مقاومتی و مصرف مکمل اسپیرولینا بر مقادیر پلاسمایی اسپکسین، عوامل خطرزای قلبی-عروقی و برخی شاخص‌های ترکیب بدنی مردان دارای اضافه وزن

Authorsمهدی مقرنسی,فهیمه ایمانپور,شیلا نایبی فر
Journalورزش و علوم زیست حرکتی
Page number1-14
Serial number۱۶
Volume number۳۲
Paper TypeFull Paper
Published At۲۰۲۵
Journal GradeScientific - research
Journal TypeElectronic
Journal CountryIran, Islamic Republic Of
Journal Indexisc

Abstract

مقدمه و هدف: در سال­‌های اخیر ورزش، رژیم ­غذایی و مکمل­ ها به عنوان راهی برای بهبود ترکیب بدنی، کاهش وزن و عوامل خطر مرتبط با چاقی شناخته شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف مکمل اسپیرولینا بر مقادیر پلاسمایی اسپکسین، پروتئین واکنشگر-C ا(CRP) و برخی شاخص‌های ترکیب‌­بدنی مردان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌­ها: مطالعه حاضر نیمه‌تجربی و کاربردی بود. بدین منظور 44 مرد دارای اضافه­‌وزن (شاخص توده بدن >25 کیلوگرم بر مترمربع و میانگین وزن 5.48±93.83) کیلوگرم به طور تصادفی در چهار گروه تمرین + مکمل، تمرین + دارونما، مکمل و دارونما (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. مداخلات به مدت هشت هفته و سه جلسه تمرین در هفته انجام شد. به این صورت که برنامه تمرین مقاومتی شامل تمرین با وزنه با الگوی زمان­بندی منعطف و در شدت­‌های مختلف (خیلی سبک، سبک، متوسط و سنگین) اجرا شد. در این مدت افراد گروه مکمل و دارونما، روزانه به ترتیب دو عدد کپسول 500 میلی­‌گرمی اسپیرولینا و دارونما مصرف کردند. داده­‌ها با استفاده از آزمون­‌های شاپیرو-ویلک، آنالیز کوواریانس، t زوجی و تعقیبی بونفرونی با سطح معنی­‌داری 0.05>P تجزیه و تحلیل شد. یافته­‌ها: مقادیر اسپکسین، پروتئین واکنشگر-C، توده خالص‌بدنی (LBM) و مجموع آب بدن (TBW) آزمودنی‌­ها بین گروه‌­های تحقیق تفاوت معنی­‌داری را نشان دادند (0.05>P). همچنین در بررسی درون گروهی مقادیر پلاسمایی اسپکسین در گروه‌­های تمرین + مکمل، تمرین + دارونما و مکمل، توده خالص بدنی (LBM)، در گروه تمرین + مکمل و تمرین + دارونما و مجموع آب بدن (TBW) در گروه تمرین + دارونما افزایش معنی‌­دار را نشان داد (0.05>P). در مقادیر پلاسمایی پروتئین واکنشگر-C نیز در گروه­‌های تمرین + مکمل، تمرین + دارونما و مکمل کاهش مشاهده شد (0.05>P). بحث و نتیجه‌­گیری: به نظر می‌­رسد هشت هفته تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل اسپیرولینا می‌­تواند از طریق افزایش مقادیر پلاسمایی اسپکسین، کاهش پروتئین واکنشگر-C و افزایش توده خالص بدن و مجموع آب بدن باعث بهبود ترکیب بدن و اختلالات مرتبط با چاقی نظیر بیماری‌­های قلبی- عروقی شود. بنابراین توصیه می­‌شود برنامه تمرین مقاومتی و مصرف مکمل اسپیرولینا برای پیشگیری و کاهش بیماری­‌های قلبی-عروقی و بهبود ترکیب‌­بدن مورد استفاده قرار گیرد.

Paper URL