تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخص‌های ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق

Abstract

هدف: آسپروسین یک هورمون‌ پپتیدی­ جدید شناخته شده است که محصول پروتئولیز پروتئینی به نام پروفیبریلین است. در این پژوهش به تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخص­های ترکیب بدنی زنان دارای اضافه وزن و چاق می پردازیم. روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی ­بود که به صورت هدفمند 45 نفر انتخاب و به طور تصادفی ساده ­به سه گروه 15 نفری تمرین تناوبی شدید، تداومی با شدت متوسط و کنترل تقسیم شدند.­ برنامه تمرینی به ترتیب ­(­تناوبی­شدید و تداومی با شدت متوسط)­ شامل­ چهار و 30 دقیقه دویدن، با شدت60-45 ­و 95-85 درصد ضربان قلب بیشینه بود. اولین جلسه تمرین به ترتیب با 45­ و 85 درصد ضربان قلب بیشینه انجام شد ­و به تدریج هر هفته پنج درصد به شدت تمرین افزوده شد و به ترتیب پس از رسیدن به شدت 60 و 90درصد ضربان قلب تا پایان برنامه تمرینی حفظ شد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در دو مرحله پیش و پس آزمون انجام و متغیر­های پژوهش اندازه­گیری شد. برای طبیعی بودن توزیع داده­ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تغییرات درون و بین گروهی از ­آزمون t وابسته و کوواریانس در سطح معنی­داری05/­0≤ p استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد تمامی شاخص­های مورد بررسی در این مطالعه، بین دو گروه تمرینی با گروه­ کنترل ­تفاوت معنی­داری داشت (05/0>p). همچنین در تغییرات غلظت آسپروسین، بین دو گروه تناوبی شدید و تداومی متوسط نیز تفاوت معنی­داری مشاهده شد (05/0>p). در مقایسه درون گروهی، مقادیر پلاسمایی آسپروسین، وزن بدن، شاخص توده بدنی، درصد چربی و مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرین در مرحله پس آزمون در مقایسه با قبل از تمرین کاهش معنی­داری یافت (05/0>p). نتیجه‌گیری: لذا با توجه به کاهش آسپروسین، مقاومت به انسولین و برخی شاخص­های ترکیب بدنی، پیشنهاد می­شود افراد دارای اضافه وزن و چاق جهت پیشگیری از بروز بیماری­های مرتبط با چاقی از شیوه­های تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط استفاده کنند، اگرچه تمرین تناوبی شدید موثرتر بود.