بررسی تأثیر ۶ هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل شنبلیله بر سطوح پلاسمایی مالون دی آلدهید و گلوتاتیون پراکسیداز زنان دارای اضافه وزن و چاق

چکیده مقاله

هدف: با وجود اثرات مثبت تمرین تناوبی شدید، این تمرینات می¬توانند موجب ایجاد فشار اکسایشی -گردند؛ از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل شنبلیله بر سطوح پلاسمایی مالون دی آلدهید و گلوتاتیون پراکسیداز و ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن و چاق بود. روش شناسی: تعداد 48 نفر از زنان چاق و دارای اضافه وزن با میانگین سنی 8/7±79/29 سال و شاخص توده بدنی 6/2±29/29 کیلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 4 گروه 12 نفری شامل گروه تمرین + دارونما، تمرین + مکمل، مکمل، و دارونما قرار گرفتند. گروه¬های مصرف کننده مکمل، روزانه یک کپسول 500 میلی گرمی شنبلیله را به مدت 6 هفته مصرف کردند. گروه¬های تمرین، در طول 6 هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرین تناوبی شدید (شاتل ران) را با حداکثر سرعت اجرا نمودند. خونگیری 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرینی و مصرف مکمل، انجام شد و برای اندازه¬گیری متغیرهای تحقیق از روش الایزا استفاده گردید. تحلیل آماری داده¬ها به وسیلۀ آزمون¬های تحلیل کوواریانس و تعقیبی شفه در سطح معنی¬داری 05/ 0 > P انجام گرفت. یافته¬ها: کاهش معنی¬دار مالون دی آلدهید در گروه تمرین + مکمل (048/0=P) نسبت به گروه دارونما و افزایش معنی¬دار گلوتاتیون پراکسیداز در گروه¬های تمرین + دارونما (0001/0=P)، تمرین + مکمل (0001/0=P) و مکمل (0001/0=P) نسبت به گروه دارونما دیده شد. اما بین سایر گروه¬ها تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف شنبلیله در کنار اجرای منظم تمرینات تناوبی شدید، روش مداخله¬ای مناسب تری برای بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی بدن افراد چاق یا دارای اضافه وزن می باشد.