اثر 4 هفته بی تمرینی پس از تمرینات سرعتی شدید بر عوامل خطرزای آسیبهای التهابی آتروژنز

چکیده مقاله

هدف از این پژوهش، مطالعة اثر چهار هفته بی تمرینی پس از هشت هفته تمرین سرعتی شدید بر عوامل خطرزای آسیب های التهابی آتروژنز بود. به این منظور 42 سر موش نر 3 ماهة نژاد ویستار به صورت تصادفی در دو گروه تجربی ( 24 = تعداد با 211 گرم) قرار گرفتند. برنامة تمرینی ابتدا به مدت 12 هفته و هفته ای 3 ± 210 گرم) و کنترل ( 18 = تعداد با وزن 3 ± وزن 7 اجرا شد. پس از 24 جلسه تمرین، 6 (VO2max جلسه، با مدت و شدت مشخص بین 85 تا 100 درصد و فراتر از 100 درصد سر موش از آزمودنی های این گروه، بی تمرینی را تجربه کردند تا آثار بی تمرینی بررسی شود. خونگیری پس از ناشتایی در مراحل مختلف تمرین با شرایط مشابه انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف – اسمیرنوف، اندازه گیری های مکرر و مستقل تحلیل شدند. نتایج نشان داد مقادیر متغیرهای گروه تمرینی در مراحل مختلف پژوهش t و آزمون LSD آزمون تعقیبی TNF-α ،(P=0/023)IL-1ß ،(P=0/004) sICAM- افزایش یافته است که پس از 36 جلسه تمرین معنی دار بود 1 sICAM- همچنین مشخص شد، پس از چهار هفته ب یتمرینی، شاخص های التهابی کاهش غیرمعنی داری یافتند 1 . (P=0/040) sICAM- اما آثار بی تمرینی در مقایسه با گروه تمرینی معنی دار بود 1 ،(P=0/099) TNF-α ،(P=0/063)IL-1ß ،(P=0/152) به طور کلی، می توان گفت چهار هفته بی تمرینی به دلیل توقف .(P=0/018) TNF-α ،(P=0/037)IL-1ß ،(P=0/024) تمرینات سرعتی شدید، ممکن است عوامل خطرزای آسیب های التهابی آتروژنز را کاهش دهد.