تأثیر کاربرد پس از برداشت سالیسیلیک اسید، اگزالیک اسید و نیتریک اکسید در بهبود خواص کیفی و افزایش ماندگاری میوه تازه زردآلو رقم « شاهرودی»

Abstract

میوه زردآلو جزو محصولات فرازگرا و با میزان تنفس بالا می‌باشد که در مرحله پس از برداشت بسرعت رسیده و ضایعات زیادی دارد و به همین دلیل دارای ماندگاری کوتاهی می‌باشد. لذا استفاده از ترکیب‌های سازگار با محیط زیست جهت تأخیر در روند رسیدگی یکی از روش‌های سالم جهت افزایش ماندگاری و کاهش ضایعات این میوه محسوب می‌شود. از این‌رو تأثیر برخی تیمارهای شیمیایی بر صفات کیفی و ماندگاری میوه زردآلو رقم «شاهرودی» در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارها عبارت‌ بودند از غوطه‌وری میوه در محلول‌هایی جداگانه یا ترکیبی از سالیسیلیک اسید، اگزالیک اسید و نیتریک اکسید به ترتیب با غلظت‌های 2، 2 و1 میلی‌مولار. میوه‌ها سپس بسته‌بندی شده و در دمای 2 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 5 ± 85 درصد منتقل شدند و پس از 4 هفته نگهداری خواص شیمیایی، حسی و کیفی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین سفتی بافت میوه در تیمار سالیسیلیک اسید (N46/11) و نیتریک اکسید (N85/9) بدست آمد. مواد جامد محلول نیز در تیمار سالیسیلیک اسید و تیمارهای ترکیبی به ترتیب کمترین مقادیر را دارا بودند. از نظر ارزیابی حسی چشایی، تیمار با سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید به نحو مطلوبی بافت، طعم و ظاهر میوه را حفظ کرد. بیشترین ماندگاری در میوه‌های تیمار شده با سالیسیلیک اسید (50/27روز) و نیتریک اکسید (75/25روز) حاصل شد، در حالی که شاهد فقط 14 روز ماندگاری داشت. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت سالیسیلیک اسید و اکسید نیتریک بهترین تیمارها بودند.