جایگاه نمادین رنگ در هنر کاشی کاری ایرانی اسلامی

Abstract

در مواجهه با آثار معماری سنتی مشاهده می شود که توجه ویژهای به رنگ نور در فضا و بناها می شده است رنگ ها گاهی به صورت رنگ آمیزی، مصالح رنگی، شیشه های رنگی و یا کاشی های رنگی به کار برده می شدند رنگ نمادین ترین تمثیل تجلی کثرت در وحدت است، زیرا ذات مجرد بیرنگ نور که خود نمادکامل وحدت است ، با رنگ تجسم می یابد و نور بدون تعین مادی، با رنگ تعین می یابد و عاملی برای ظهور و محل رویتآن می شود. رنگ ها در هنر، جنبه کیمیایی داشته و هر رنگ، دارای تمثیل خاص و رابطه بایکی از احوالات درونی انسان است. کاشی کاری یکی از ویژگی های مهم معماری ایران به ویژه در دوره اسلامی به شمار می رودکه از طریق آن نقش، رنگ، بافت خاصی برای بناها شکل گرفت تناظر میان حالات منازل سلوک عرفانی با تمثیل استفاده از کاشی آبی در معماری مساجد ایرانی که یکی از تاثیرات باورهای عرفانی می باشد سبب گردیده است که استفاده از کاشی آبی ( چه لاجورد چه فیروزهای) به صورت غالب در کاشی کاری مساجد دوره صفویه پرکاربرد باشد. سوال هایی که در این پژوهش مطرح شده ۱ انواع رنگ های رایج در کاشی های اسلامی ایرانی چیست؟ ۲ معانی و مفاهیم نمادین رنگ های استفاده شده در کاشی کاری ایرانی کدام است؟ بنابراین هدف از این تحقیق بررسی جایگاه نمادین رنگ در هنر کاشی کاری ایرانی اسلامی است.