بررسی مضامین غنایی در مجموعه شعر رستاخیز سیمین بهبهانی

Abstract

ادبیات غنایی انعکاس عواطف و احساسات و تجربیات درونی شاعر است و بهترین قالب برای بیان مضامین غنایی، غزل است. سیمین بهبهانی در میان شاعران بزرگ معاصر چهرهای استثنایی دارد. او تنها شاعری است که در شعر به راه نیما نگرویده )با تمام احترامی که برای او قائل است( و همچنان غزلسرا باقی مانده است؛ اما در عین حال نمیتوان او را شاعری سنتگرا نامید. او غزلی را در شعر فارسی پدید آورد که هم از نظر وزن و هم از نظر درونمایه با غزل قدیم تفاوت دارد. این شیوه تازه در غزل برای اولین بار در مجموعه شعر رستاخیز آورده شده است. رستاخیز در غزلهای مجموعه شعر سیمین در میانه مرحلهی نخست و مرحلهی دوم شعرش- ابداع آن غزلهای سیمینی- قرار گرفته است. در این نوشتار سیمین بهبهانی به شیوه تحلیلی- توصیفی بررسی شدهاست تا از این رهگذر با » رستاخیز « مضامین غنایی در مجموعه شعر تجربیات درونی و احساس این شاعر نسبت به اجتماع پیرامون وی بهتر آشنا شویم و ببینیم وی از میان مضامین غنایی متعدد از چه مضمونی در این مجموعه بیشتر بهره گرفته و از چه روشهایی برای پرورش مضامین غنایی خود بهرهبردهاست. با بررسی غزلیات وی این نتیجه حاصل شد که مضامین او در مجموعه رستاخیز عبارت بودند از: انتقاد، عشق، امید ها و آرزوها، حسرت ها و مرثیه. که او از میان مضامین غنایی بیشتر به بُعد انتقاد توجه داشته و برای بیان این مفاهیم، از توصیف و عناصر طبیعت بهره جسته و مقصود خویش را پرورش دادهاست.