Authors | سیدمهدی رحیمی,علی قبادی کیا |
---|---|
Journal | پژوهشهای ادبی |
Page number | ۶۱-۸۸ |
Serial number | ۱۴ |
Volume number | ۵۵ |
Paper Type | Full Paper |
Published At | ۲۰۱۷ |
Journal Grade | Scientific - research |
Journal Type | Typographic |
Journal Country | Iran, Islamic Republic Of |
Journal Index | isc |
Abstract
چکیده نگارندگان این مقاله تالش کردهاند براساس روش تحقیق کتابخانهای مبتنی بر نظریههای معناگرایی و ساختارگرایی، گزارشی از سیر تاریخی تکامل ساختمان فعل مرکب را از گذشته تا امروز ارائه و مورد نقد و بررسی قراردهند. این پژوهش نشان میدهد که هرچه از آغاز تدوین کتابهای دستوری و توجه علمی به مقوله افعال، فاصله میگیریم و به امروز میرسیم، »ساختمان فعل مرکب« و راههای تشخیص آن تکامل بیشتری مییابد و مشخص میشود که در این مبحث، همواره باید به مفاهیم ساختواژی، نحوی ومعنایی، توأمان نگریسته شود. بر این اساس فعل مرکب »فعلی است که از دوجزن )اسم یا صفت + همکرد( تشکیل شده است که در مجموع یک معنی دارد و در جمله نقش اسناد را به عهده دارد و گسترش پذیری مانع مرکب بودن آنها نیست.«
tags: فعل مرکب، همکرد، فعل مرکب پیشوندی، عبارتهای فعلی، فعلهای الزم یک شخصه