تطابق معرفت شناسی میبدی در کشف الاسرار با آرای پدیدارشناسی

Abstract

میبدی تفسیر خود را در سه مرحله یا به تعبیر خود در سه نوبت پرداخته است. نوبت اول ترجمه ای است از آیات قرآن به فارسی روشن؛ نوبت دوم، به تفسیر آیات به مذاق متشرعان اختصاص یافته و در نوبت سوم به نقل گفتهه ای عارفان و حسب حالهای آنها پرداخته است. اندیشهای که منجر به این شیوۀ بیسابقه در تفسیر گشته است، شباهاتفراوانی به آرا و نظریات پدیدارشناسی دارد. میبدی با مطالعۀ پدیده های خاص (مثل آیات قرآن، و هر پدیدۀ دیگری که در ضمن این آیات از آن سخن رفته است) از دو چشم انداز عرفانی و شرعی، سعی بر آن دارد که پدیدار هر پدیده را از ورای هر چشمانداز (شرعی و عرفانی) مطالعه کند. این مقاله با شیوه های تحلیلی توصیفی مؤلفه های مشابه با پدیدارشناسی در تفسیر کشف الاسراررا بررسی می کند و به این نتیجه دست می یابد که کاربرد اصولی همچون تغییر حیث التفاتی، مبارزه با تحویلگرایی، اپوخه و... در تفسیر کشف الاسرار، میبدی را به عنوان پدیدارشناس معرفی می کند.