بررسی تجربی رفتار مکانیکی اتصال تک لبهای مرکب دوچسبی تحت بار محوری و تحلیل عددی به روش المانهای چسبناک در لولههای کامپوزیتی

Abstract

تلاش برای به دست آوردن اتصالات با مقاومت برشی بالا منجر به استفاده از چسبهای با مدول الاستیسیته بالا شده است. در این تحقیق، استحکام اتصالات چسبی لولهای کامپوزیتی تکلبه در دو حالت مختلف تک چسبی و دو چسبی ترکیبی در ناحیه اتصال به صورت تجربی و عددی بررسی شده است. استفاده از دو نوع چسب با خواص مکانیکی متفاوت به تغییر رفتار ناحیه اتصال منجر شده است. ترتیب استفاده از چسبها بر مقدار بیشینه نیروی قابل تحمل و جابجایی بیشینه اتصال تا نقطه گسیختگی در اتصال، تاثیر بالایی داشته است. بر اساس نتایج استخراج شده به روش تجربی، مشاهده شده است که در یک وضعیت اتصال دو چسبی 64درصد افزایش استحکام اتصال و در وضعیت معکوس آن 33درصد افزایش استحکام اتصال نسبت به اتصال مشابه تک چسبی نتیجه شده است. همچنین نتایج روش عددی و شبیهسازی المان محدود به روش ناحیه چسبناک، چگونگی توضیح تنش و آغاز گسیختگی در نایحه اتصال را برای کلیه حالات چیدمان چسبها، گزارش شده است. نتایج شبیهسازی اجزا محدود نشان میدهد که چیدمان چسبها به علت خواص مکانیکی متفاوت بین آنها، در مرزهای انتهایی اتصالات رفتار تنش و کرنشی مختلف دارند