مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دختران دو گروه از مادران با همکاری بالا و پایین در امور تحصیلی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دو گروه از دختران دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند بود که برحسب میزان مشارکت بالا و پایین مادران آنها در امور تحصیلی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ دانشآموزان دختر دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند در 3141 بود و گروههای نمونۀ مورد مقایسه، در مجموع شامل 06 - سال تحصیلی 49 آزمودنی بودند که با روش نمونهگیری چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری دادههای پژوهش ابتدا در مرحلۀ اول پرسشنامۀ " ادراک از مشارکت مادران در امور تحصیلی فرزندان" روی 386 آزمودنی اجرا شد و پس از محاسبۀ نمرات اکتسابی دانشآموزان در این پرسشنامه دو گروه 16 نفری)یک گروه با کمترین نمرات و یک گروه با بیشترین نمرات( به عنوان گروههای نمونه و برای مقایسه با هم انتخاب شدند. در مرحلۀ دوم، معدل نمرات پیشرفت تحصیلی، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و خردهمقیاس خودکارآمدی تحصیلی، برگرفته از پرسشنامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که دو گروه نمونه از نظر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دارای تفاوت معنادار بودند اما در پیشرفت تحصیلی تفاوت معنادار میان دو گروه مشاهده نگردید. بهعبارت دیگر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دخترانِ مادرانِ با مشارکت بالا بهطور معنادار بیشتر از دخترانِ مادرانِ با مشارکت پایین بود اما پیشرفت تحصیلی دو گروه تفاوت معنادار آماری با هم نداشت.