مقایسة نظام زبانشناختی شنیداری و گفتاریدرکودکانشنواباهمسالانکمشنوایدارای سمعکوکاشتحلزونشنوای

Abstract

کسب مهارت¬های زبانی نیازمند داشتن یک سیستم شنوایی خوب و سالم است. شنوایی در کودکان کم¬شنوا پس از دریافت سمعک و پروتز حلزون شنوایی آغاز می¬شود. اگرچه مهارت¬های زبانی و گفتار روزمره در کودکان کم¬شنوا به کمک گفتار درمانی ارتقاء می¬یابد، اما چون این کودکان وارد سیستم آموزشی عمومی می¬شوند و در کنار همسالان شنوا آموزش می¬بینند و با متون و کتب درسی مواجه می¬شوند لازم است مهارت‌های زبانی یعنی درک زبانی (گوش دادن) و بیانی (صحبت کردن) ایشان با همسالان شنوایشان به دقت بررسی شود. بنابراین در پژوهش حاضر به تحلیل و بررسی مؤلفه¬های گوش دادن و صحبت کردن در کودکان کم¬شنوا با همسالان شنوایشان پرداخته¬شده است. برای این منظور 39 کودک 8-6 سال دبستانی در این مطالعه مورد مقایسة قرارگرفتند. شرکت-کنندگان، شامل 10 کودک دارای سمعک، 13 کودک دارای پروتز حلزون شنوایی و 16 کودک شنوا بودند که به کمک آزمون رشد زبان Told-p:3 بررسی گردیدند. پس از انجام آزمون، داده¬ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون¬های غیر پارامتریک کروسکال والیس و یومن¬ویتنی مورد تحلیل و بررسی قرارگرفت. نتایج نشان داد، میان کودکان کاشت حلزون شده و دارای سمعک، در درک زبان و گفتار (گوش دادن و صحبت¬کردن) تفاوت معنی¬داری وجود ندارد. اما بین کودکان شنوا و دو گروه کودکان کم¬شنوا در درک زبان و گفتار اختلاف معنی¬داری وجود دارد. باتوجه به این¬که زبان گفتاری پایه زبان نوشتاری است، کودکان کم¬شنوایی که در درک زبانی (گوش دادن) و بیان (صحبت کردن) ضعف دارند در ابعاد مختلف زبان نوشتاری (خواندن و نوشتن) نیز، عملکرد ضعیفی خواهند داشت و این امر در پیشرفت¬ تحصیلی کودکان کم¬شنوا حائز اهمیت است.