بررسی میزان آلودگی صوتی در محوطه بیرون، بخش های اورژانس و مراقبت ویژه در بیمارستان های آموزشی منطقه یک شهر تهران در سال ۱۳۹۶: یک مطالعه توصیفی

چکیده مقاله

زمینه و هدف: توجه به آرامش بیمار در زمان بستری در بیمارستان حائز اهمیت خاصی است. آلودگی صوتی می‌تواند بیماری فرد را تشدید و در صورتی‌که آلودگی صوتی از حد مجاز فراتر رود بر کارکنان و ارائه خدمات مناسب نیز تأثیر خواهد گذاشت. این مطالعه با هدف شناسایی منابع تولید صدا و مشخص کردن میزان آلودگی در بخش‌های اورژانس و مراقبت‌های ویژه و محوطه بیمارستان‌های آموزشی منطقه یک تهران در زمستان سال 1396 انجام گرفت. مواد و روش­ها: در مطالعه توصیفی حاضر، اندازه­گیری میزان تراز فشار صوت بخش­های اورژانس و مراقبت­های ویژه و محوطه بیرون 4 بیمارستان­ در دو روز عادی و تعطیل و در سه نوبت صبح، ظهر و عصر با 3 تکرار، توسط دستگاه صداسنج انجام و داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: با توجه به نتایج، میانگین و انحراف معیار تراز صدا در بخش­های مختلف در شیفت صبح روزهای شنبه و جمعه به ترتیب 32/7±79/62 و 43/6±98/57 و ظهر روزهای شنبه و جمعه به ترتیب 09/8±15/66 و 82/7±16/65 و در شیفت عصر روزهای شنبه و جمعه به ترتیب 69/6±26/64 و 42/5±19/63 دسی­بل بود. بین مقادیر تراز فشار صوت در روزهای (جمعه و شنبه)، زمان­های اندازه گیری (صبح، ظهر و عصر) و بخش­ها (اورژانس و مراقبت ویژه( اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (05/0<P). نتیجه­گیری: نتایج مطالعه نشان داد که میزان آلودگی صوتی در برخی بخش­های بیمارستان­های آموزشی نسبت به استانداردهای ملی و بین المللی بالاتر است. اقدامات لازم جهت کاهش صدا و عوامل مولد آن جهت ایجاد محیط آرام ­تری برای بیماران ضروری به‌نظر می‌رسد.