رزومه وب سایت شخصی


سیدمحمدحسین سیدکاشی

سیدمحمدحسین سیدکاشی

استاد

عضو هیئت علمی تمام وقت

دانشکده: مهندسی

گروه: مکانیک

مقطع تحصیلی: دکترای تخصصی

رزومه وب سایت شخصی
سیدمحمدحسین سیدکاشی

استاد سیدمحمدحسین سیدکاشی

عضو هیئت علمی تمام وقت
دانشکده: مهندسی - گروه: مکانیک مقطع تحصیلی: دکترای تخصصی |

سیدمحمدحسین سیدکاشی مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی مکانیک گرایش ساخت و تولید از دانشگاه تبریز در سال ۱۳۸۲، مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تربیت مدرس در سال ۱۳۸۴ و مدرک دکترای خود را نیز از دانشگاه تربیت مدرس در سال 1391 دریافت کرد. او در حال حاضر استاد گروه مهندسی مکانیک دانشگاه بیرجند است. علایق تحقیقاتی او شامل شکل‌دهی فلزات (هیدروفرمینگ، شکل‌دهی لیزری، شکل‌دهی غلتکی)، ساخت  افزایشی، جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی و بهینه‌سازی است.

My affiliation

گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

نمایش بیشتر

مطالعه تجربی فرایند ترکیبی اکستروژن پیچشی و مستقیم بر خواص مکانیکی و الکتریکی مس خالص تجاری

نویسندگانخلیل خلیلی,حمید بهلولی,سیدمحمدحسین سیدکاشی
نشریهمهندسی مکانیک دانشگاه تبریز
شماره صفحات1-10
شماره سریال۵۱
شماره مجلد۴
نوع مقالهFull Paper
تاریخ انتشار۲۰۲۲
رتبه نشریهعلمی - پژوهشی
نوع نشریهچاپی
کشور محل چاپایران
نمایه نشریهisc

چکیده مقاله

در این تحقیق مس خالص تجاری در معرض یک فرآیند شکل‌دهی ترکیبی قرار گرفته است. برای این منظور از یک قالب اکستروژن پیچشی با کانال خروجی تنگ‌شونده استفاده شده است. سیستم‌های لغزشی متفاوتی از نوع برشی به دلیل اعمال کرنش‌های شعاعی و طولی در نمونه فعال می‌شود و خواص آن را تحت تأثیر قرار می دهد. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که ریز ساختار فلز مس با عبور از قالب اکستروژن پیچشی دگرگون شده و اندازه دانه به شدت کاهش می‌یابد. ساختار دانه بندی ماده با عبور از کانال خروجی و اعمال اکستروژن مستقیم روی آن همگن‌تر می‌شود و روند کاهش اندازه‌های دانه ادامه پیدا می‌کند. با اعمال فرآیند اکستروژن پیچشی بر روی مس، استحکام تسلیم فشاری آن از 115 به 167 مگاپاسکال و مقدار میانگین سختی از 80 به 127 ویکرز افزایش می‌یابد. این مقادیر با اعمال فرآیند اکستروژن مستقیم به 192 مگاپاسکال و 140 ویکرز رسیده است. همچنین نتایج نشان می‌دهد با اعمال فرآیند ترکیبی اکستروژن پیچشی و مستقیم بر روی فلز مس، مقدار مقاومت الکتریکی سطحی آن نسبت به نمونة اولیه حدود 7 درصد افزایش یافته است.

لینک ثابت مقاله