نقش ناگویی خلقی در گرایش به اعتیاد دانش آموزان

چکیده مقاله

پژوهش حاضر که باهدف بررسی نقش ناگویی خلقی در گرایش به اعتیاد دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر بیرجند انجام گرفت، ازنظر هدف کاربردی و ازنظر شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی و ازنظر ماهیت دادهها کمی میباشد. جامعه پژوهش کلیه دانشآموزان دوره دوم متوسطه و نمونه پژوهش که بهصورت چندمرحلهای )طبقهای خوشهای( انتخاب شدند، - 102 دانشآموز پسر و 98 دانشآموز دختر بودند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی در محیط نرمافزاری spss نسخه 18 بهره برده شد. ابزار پژوهش دو پرسشنامه استاندارد ناگویی خلقی و گرایش به اعتیاد بود. نتایج نشان داد که با توجه به میانگین در نظر گرفتهشده فرضی برای جامعه، میانگین نمونه پژوهش برای متغیر ناگویی خلقی و گرایش به اعتیاد در حد مطلوب میباشد. همچنین بهمنظور بررسی تفاوت ناگویی خلقی دانشآموزان برحسب جنسیت از آزمون تی دوگروهی استفاده گردید. یافتهها نشان داد که ناگویی خلقی و گرایش به اعتیاد در دانشآموزان برحسب جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. یافتههای مرتبط باهدف سوم پژوهش نیز نشان داد که ضریب همبستگی ناگویی خلقی با گرایش به اعتیاد دانش آموزان معنادار بوده و بین این دو متغیر ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد.