مفاهیم مشترک باغسازی در دوره تیموری و صفوی، با تاکید بر نگاره های باغ دو مکتب هرات و مکتب دوم تبریز

Abstract

باغ ایرانی یکی از زیباترین محصول منتج از اصول زیبایی شناسی و طبیع تگرایی فرهنگ ایرانی است که مفهوم آن در بسیاری از هنرهای این سرزمین از جمله هنر نگارگری متجلی شده است. باغ معادل واژه پردیس است و در ایران از دیرباز با غهای معروفی وجود داشته که اکنون موجود نیستند. نگارگران با به تصویر کشیدن واقع گرایانه باغ ایرانی در این نگاره ها سعی در منعکس کردن باغ ایرانی در نگاره ها داشتند مینیاتورهای ایرانی از دیدگاه شکلی طرح باغ را دقیقا مثل تجلی معماران هاش، با تمامی عناصر کالبدی طبیعی و انسان ساخت تصویر م یکنند. نگارگری در سده های هشتم تا دهم مدارج کمال را پیمود و دو مکتب نگارگری هرات و تبریز دوم، از شاخصه نقاشی این دوره هستند. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای است. از آنجایی که نگارگری صفوی تا حد بسیار زیادی دنبال هرو و میراث دار مکتب هرات بود، بنظر می رسد عناصر باغ در هر دو مکتب یکسان بوده و تفاو تها صرفا به یک سری از ویژگی های نقاشی و رنگ آمیزی محدود می باشد. هدف این پژوهش حضور باغ در نگاره های مکتب هرات و مکتب دوم تبریز آن است که براساس مطالعه موردی بررسی خواهد شد. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای و.جامعه آماری جمعا تعداد 22 نگاره از مکاتب هرات و دوم تبریز است که در این نگاره ها عناصر باغ ایرانی بصورت تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج این پژوهش نشان داد از آنجایی که نگارگری صفوی تا حد بسیار زیادی دنباله رو و میراث دار مکتب هرات بود، بنظر می رسد عناصر باغ در هر دو مکتب یکسان بوده و تفاوت ها صرفا به یک سری از ویژگی های نقاشی و رنگ آمیزی محدود می باشد.