| نویسندگان | مجید جامی الاحمدی,بی بی الهه موسوی فر,محمدعلی بهدانی,محمد سعید حسینی بجد |
| نشریه | پژوهش های زراعی ایران |
| شماره صفحات | 525-534 |
| شماره سریال | ۳ |
| شماره مجلد | ۹ |
| نوع مقاله | Full Paper |
| تاریخ انتشار | ۲۰۱۲ |
| رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
| نوع نشریه | چاپی |
| کشور محل چاپ | ایران |
| نمایه نشریه | isc |
چکیده مقاله
به منظور بررسی اثر قطع آبیاری و ژنوتیپ بر غلظت کلروفیل، محتوای نسبی آب، نشت الکترولیت و عملکرد دانـه در گلرنـگ، آزمایـشی در بهـار و
تابستان ،1387 به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی و در چهار تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی بیر جند اجرا شد.
کرتهای اصلی شامل چهار سطح قطع آبیاری (آبیاری کامل، آبیاری تا مرحله دانهبندی، آبیاری تا مرحله گلدهی و آبیاری تا مرحله تکمهدهی) بوده و سه
ژنوتیپ گلرنگ بهاره (محلی اصفهان، اصفهان28 و 111IL (در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتـایج حاصـل حـاکی از تأثیرپـذیری عـدد کلروفیـلمتـر،
محتوای نسبی آب، ثبات غشاء سلولی و عملکرد دانه از قطع آبیاری بود، به طوری که با افزایش مدت زمان قطع آبیاری، افـزایش در نـشت الکترولیـت و
کاهش در محتوای نسبی آب و عملکرد دانه در گیاهان مشاهده شد. بین نشت الکترولیت از سلولهای برگ گیاهان و عملکرد دانـه رابطـه منفـی وجـود
داشت و گیاهانی که در طی فصل رشد زودتر با قطع آبیاری مواجه شدند، آسیب بیشتری به غشاءهای سلولی آنها وارد شد و همین امر بـر تـوان تولیـدی
آنها تاثیر منفی داشت. تنشهای ملایم و شدید خشکی، به ترتیب افزایش و کاهش در شاخص کلروفیل (SPAD (را موجب شدند. ژنوتیپهـای محلـی
اصفهان و اصفهان28 نیز به عنوان ژنوتیپهای مقاوم به خشکی معرفی شدند زیرا از نشت الکترولیت کمتر و محتوای نسبی آب بیشتری در شرایط تنش
برخوردار بودند. اما به طور کلی ژنوتیپ محلی اصفهان به دلیل بومی بودن و خوپذیری بیشتر به شـرایط آب و هـوایی خراسـان جنـوبی دارای بیـشترین
عملکرد دانه بود و لذا این ژنوتیپ جهت کاشت در منطقه پیشنهاد میشود.
لینک ثابت مقاله