داستان سرایی به عنوان روشی موثر در آموزش فلسفه به کودکان

Abstract

آموزش فلسفه در کودکان به طور قابل توجهی بر مهارت‌های شناختی و اجتماعی کودکان تأثیر می‌گذارد هدف پژوهش حاضر، تبیین تأثیر داستان‌سرایی به عنوان یکی از روش‌های آموزش فلسفی است. رویکرد پژوهش حاضر کیفی و روش آن سنتزپژوهی است. جامعۀ پژوهش کلیه مقالاتی هستندکه دربارۀ اثرگذاری داستان‌سرایی بر مهارت های فلسفی در کودکان ارائه شده‌اند. نمونۀ پژوهش 38 مقاله است که این تعداد بر اساس پایش موضوعی، اشباع نظری داده‌ها و به صورت هدفمند انتخاب شده‌اند. داده‌های پژوهش از تحلیل کیفی اسناد مورد مطالعه، گردآوری شده‌اند. با تجزیه و تحلیل داده‌ها، اثرگذاری روش داستان‌سرایی را می‌توان در6 بُعد، سازمان‌دهی کرد. براساس یافته‌ها داستان‌سرایی می‌تواند منجر به بهبود ارتقای هوش اخلاقی ، خودآگاهی عاطفی(گذشت و مسئولیت‌پذیری، همدلی و شفقت )، تاب‌آوری، توانایی‌های زبانی، خلاقیت، شایستگی‌های اجتماعی، فکری ، تقویت مهارت‌های تفکر انتقادی و استدلال گردد. لذا داستان سرایی به عنوان یکی از روش‌های آموزش فلسفه به کودکان به علت جذابیت، کارایی و تناسب با ویژگی‌های کودکان، توصیه می‌گردد.