بررسی کاربرد تزئینات معماری ایرانی در طراحی زیورآلات معاصر (مطالعه موردی : هنر تنگ بری گچی )

چکیده مقاله

معماری سنتی ایران همواره تجلی گاه شکوه و زیبایی هنر ایرانی بوده است . تزئینات و نقوش غنی و چشم نواز معماری ایرانی ، گویای این امر است . هنرمندان خلاق ایرانی ، روش استفاده از تزئینات را در بخش های مختلف بناها از جمله ایوان، شبستان، گنبد، در و پنجرهها و ... یافته و به بهترین شکل از آنها بهره بردند. متاسفانه برخی از این عناصر و تزئینات در معماری معاصر به چشم نمی خورد و جایگاهی ندارد.نقوش به کار رفته در زیورآلات از دوران باستان نمایانگر فرهنگ بصری هر دوره بوده است ؛ به طور مثال در دوره هخامنشی نقوشی مانند گل نیلوفر در آثار هنری مختلف از جمله معماری ، نقش برجسته و زیوآلات به - صورت مشترک مورد استفاده قرار می گرفت . زیورآلات زمانی که دارای مفاهیم فرهنگی باشند دارای بار معنایی بیشتری خواهند بود. فرمها و نقوش دلنشین و روح نواز برگرفته از معماری سنتی ایران می تواند جایگزین مناسبی برای طرح هایی باشد که اکثرا عاری از هویت فرهنگی ایرانی -اسلامی است و در طراحی زیورآلات معاصر از این موارد الگوبرداری کرد.مقاله ی حاضر به معرفی عناصر و تزئینات معماری ، زیورآلات ملهم از عناصر و تزئینات معماری و همچنین آنالیز و معرفی زیورآلات ملهم از هنر تنگ بری گچی در برند shaazjewelry می پردازد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و به شیوه ی توصیفی -تحلیلی انجام شده است . روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای بوده و تصاویر از سایت های اینترنتی و صفحه مجازی هنرمندانی که در حوزه طراحی و ساخت زیورآلات فعالیت دارند، اخذ شده است . نتایج حاصل از پژوهش مشخص کرد که با توجه به تنوع نقوش و تزئینات وابسته به معماری و همچنین اصالت و ظرافت به کار رفته در آنها، اشکال مختلف شمسه ، محرابی ها و تنگ های برگرفته از گلابدانها و ابریق ها بیشترین کاربرد را در طراحی و ساخت زیورآلات معاصر داشته اند.