ادراک از عناصر برنامه‌درسی و نقش آن در یادگیری خودراهبر، بر اساس آموزش‌های مجازی دانشگاه فرهنگیان در دوران اپیدمی کووید-۱۹

Abstract

مقدمه: هدف پژوهش بررسی نقش ادراک از عناصر برنامه‌درسی در یادگیری خودراهبر، بر اساس آموزش‌های مجازی دانشگاه فرهنگیان در بین مهارت‌آموزان استان سیستان و بلوچستان بود. عناصر برنامه‌درسی شامل هدف، محتوا، روش و ارزشیابی هست. روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است و به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام مهارت‌آموزان ماده28 دانشگاه فرهنگیان استان سیستان و بلوچستان به تعداد هزار نفر در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. تعداد نمونه بر اساس فرمول نمونه‌گیری کوکران، 278 مهارت‌آموز تعیین شد که پرسشنامه‌ها بصورت الکترونیکی توزیع گردید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌های ادراک از عناصر برنامه‌درسی طاطاری (1393) و یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (2001) بود. برای تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی همچون میانگین، انحراف معیار و در آمار استنباطی نیز از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین ادراک از عناصر برنامه‌درسی و خرده مقیاس‌های ادراک از روش تدریس و ادراک از ارزشیابی با متغیر یادگیری خودراهبر و خرده مؤلفه‌ی، خودمدیریتی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. از بین عناصر برنامه‌ی درسی تنها عنصر ادراک از روش تدریس قابلیت پیش‌بینی یادگیری خودراهبر و ابعاد مختلف آن را داراست. همچنین نتایج حاکی از این است که یادگیری خودراهبر و مؤلفه‌ی خودکنترلی در بین مهارت‌آموزان زن نسبت به مردان مطلوب‌تر است. نتیجه‌گیری: آمادگی برای یادگیری خودراهبر یک خصیصه یادگیری فردی مهم در فراگیران هست، که به‌منظور برنامه‌ریزی و آموزش کارآمدتر در محیط‌های یادگیری الکترونیکی، با توجه به حساسیت‌های آن باید بیشتر مورد توجه سیاست‌گذاران نظام‌های آموزشی و مدرسین قرار گیرد.