نقش تعدیلگری مدیریت دانش در رابطه بین یادگیری سازمانی و سرمایه فکری با عملکرد سازمانی در دهیاری های شهرستان مشهد

Abstract

هدف از این تحقیق، بررسی نقش تعدیل گری مدیریت دانش در رابطه بین یادگیری سازمانی و سرمایه فکری با عملکرد سازمانی در دهیاری های شهرستان مشهد می باشد. با توجه به نوظهور بودن نهاد عمومی دهیاری ها و جایگاه مدیریتی دهیاران در سطح روستاها، توجه به یادگیری سازمانی، سرمایه فکری و مدیریت دانش و عملکرد را مدنظر قرار داد و ضروری به نظر می رسد که در مدیریت روستاها با پتانسیل های بالقوه فراوان آن بتوان با پیاده سازی مدیریت دانش، در یادگیری تغییر ایجاد نموده و منجر به بالفعل شدن استعدادها و سرمایه ها شد که نتیجه ی کار، عملکرد بهتر خواهد بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و روش گردآوری اطلاعات مورد استفاده در تحقیق حاضر، میدانی و کتابخانه ای است. جامعه آماری را 260 نفر از دهیاران بخش های مرکزی، رضویه و احمد آباد مشهد تشکیل می دهند و نمونه مورد نیاز به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با کمک فرمول کوکران، 155 نفر بدست آمد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه است که شامل پرسشنامه یادگیری سازمانی نیفه، پرسشنامه ارزیابی سرمایه فکری بونتیس، پرسشنامه مدیریت دانش همتی و پرسشنامه عملکرد سازمانی هرسی گلداسمیت می باشد. در بخش آمار استنباطی به منظور بررسی سئوالات پژوهش، روابط بین متغیرها و به عبارتی تعمیم نتایج بدست آمده از نمونه به جامعه آماری پژوهش از نرم افزارهای آماری spss و spls استفاده شد. براساس نتایج بدست آمده، مشخص گردید که سرمایه فکری و یادگیری سازمانی بر عملکرد سازمانی تأثیر معناداری دارند و طبق محاسبات معادلات ساختاری انجام شده، نشان داده شد که مدیریت دانش در رابطه بین سرمایه فکری و یادگیری سازمانی با عملکرد سازمانی نقش تعدیلگر را ایفا می نماید. همچنین، نتایج حاصل از تحلیل مسیر نیز حاکی از برازش مناسب مدل بود.