میانجی¬گری تعهد سازمانی پرستاران بیمارستان در رابطه بین درهم بافتگی شغلی و قصد ترک شغل آنان

Abstract

ارزیابی عوامل تاثیرگذار بر ترک سازمان به وسیله کارکنان بسیار حائز اهمیت می باشد، چرا که می تواند اطلاعات مفیدی را در اختیار مدیران سازمان قرار دهد تا بتوانند میزان ترک شغل کارکنان خود را کاهش دهند. در این راستا، شناسایی عوامل موثر بر حفظ کارکنان دارای اهمیت فراوانی است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر درهم بافتگی شغلی بر قصد ترک شغل با توجه به نقش میانجی تعهد سازمانی پرستاران بیمارستان انجام گرفته است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل پرستاران شاغل در بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد است که به صورت تصادفی 278 پرستار انتخاب شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه های تعهد سازمانی مایر و آلن، ترک شغل کامن و همکاران ، درهم بافتگی شغلی میچل و همکاران می باشد که با استفاده از الگوی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل تحلیل داده ها صورت گرفته است. آزمون فرضیات نشان داد که درهم بافتگی شغلی به طور مثبت و معناداری با تعهد سازمانی و به طور منفی با قصد ترک شغل رابطه معناداری دارد. رابطه بین تعهد سازمانی و قصد ترک شغل نیز معنادار و معکوس می باشد. از طرفی، نقش واسط تعهد سازمانی در رابطه بین درهم بافتگی شغلی و قصد ترک شغل پرستاران نیز مورد تایید قرار گرفت. شاخص های برازش مدل نیز نشان داد که مدل مفهومی تحقیق از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که سطح بالایی از درهم بافتگی شغلی (ارتباطات سازمانی) و تعهدسازمانی منجر به تمایل کمتر پرستاران به ترک شغل می شود. بنابراین براین اساس، بهتر است که مدیریت بیمارستانها برنامه هایی را جهت بهبود روابط و وابستگی پرسنل در نظر بگیرند.