تامین مطمئن و مناسب نیازهای غذایی جمعیت رو به گسترش جهان و رسیدن به اهداف امنیت غذایی، نیازمند تنوع بخشی به سبد غذایی انسان می باشد. در این راستا لازم است تا گیاهان انرژی زا، گیاهان دارویی و نیز سبزیجات و میوه ها به طور همزمان مورد توجه قرار گیرند. با توجه به اینکه امروزه بسیاری از احتیاجات غذایی بشر توسط تعداد محدودی از گونه های گیاهیِ رایج تامین شده و بسیاری از گیاهانِ مورد استفاده توسط پیشینیان به فراموشی سپرده شده اند؛ لازم است به معرفی مجدد گیاهان فراموش شده و نیز توسعة گیاهان جدید اهتمام گماشت. در کشور ایران با عنایت به تنوع قابل توجه اقلیمی، طیف وسیعی از گونه های گیاهی قابل رویش بوده و تاکنون حدود ده هزار گونه گیاهی در کشور شناسایی شده که 20 درصد از آنها بومی و انحصاری ایران به شمار می روند. با توجه به غنای اقلیمی ایران بسیاری از گیاهان را می توان از سایر مناطق جغرافیایی به سیستم های کشاورزی کشور معرفی نمود تا در نهایت تنوع بیشتری در گونه های گیاهی مورد استفاده در رژیم غذایی در کشور ایجاد گردد. از این رو در این کتاب که در قالب پانزده فصل تدوین گردیده و هر فصل توسط متخصصان مجرب مربوطه به رشته تحریر درآمده است، تعدادی از گیاهان زراعی، باغی و دارویی معرفی گردیده است. برخی از این گیاهان مانند زعفران، خرما، کاهو و نعناع در سیستم های کشاورزی ایران کشت و کار می شوند، برخی از آنها مانند کلیر در رویشگاه های طبیعی کشور مشاهده شده و برخی دیگر نیز قابلیت معرفی به مناطق خشک یا مرطوب کشور را دارند. گیاه زعفران در بسیاری از مناطق کشور قابلیت پرورش دارد و در حال حاضر حدود 90 درصد تولید جهانی این محصول ارزشمند به کشور ایران تعلق دارد که بخش عمدة آن در استان های خراسان تولید می گردد. خرما نیز در بسیاری از نواحی گرم و خشک ایران به خصوص استان های جنوبی در سطوح وسیع کشت و کار شده و ایران یکی از تولیدکنندگان عمدة این محصول به شمار می رود. نعنای تند که در ایران با اسامی دیگری مثل نعنای قمی، نعنای خراسانی، نعنای سبز و نعنای خوراکی نیز شناخته می شود، یکی از گونه های رایج نعناع در ایران بوده که در سطوح وسیعی پرورش داده می شود. کاهو نیز به عنوان یکی از سبزیجات رایج در کشور تولید شده و جایگاه مهمی را در رژیم تغذیه ای مردم کشور ما در اختیار دارد. درختچه کلیر، بومی مناطق جنوبی ایران به خصوص هرمزگان و سیستان و بلوچستان و نیز بیابان تار در هندوستان و دیگر نقاط خشک جنوب آسیا و شمال آفریقا است که تحمل قابل توجهی به بسیاری از تنش های محیطی داشته و از این رو می تواند در احیای نواحی بیابانی کشور مورد توجه قرار گرفته و در کنار آن از میوه های تولیدی آن نیز استفاده شود. گیاهان تاج خروس دانه ای، لوبیا سوانی و لوبیا خوشه ای نیز از جمله گیاهان سازگار با نواحی خشک به شمار می روند که در بخش وسیعی از کشور ایران می توانند مورد کشت و کار قرار گیرند؛ زیرا ضمن دارا بودن ترکیبات ارزشمند غذایی، گیاهانی کم توقع بوده که با سطح پایینی از نهاده ها و مدیریت می توانند در اکوسیستم های تحت تنش محصولات غذایی با ارزشی را تولید نمایند. بیش از پنجاه گیاه دارویی و آروماتیک منطقة میزورام در فصل سیزدهم این کتاب معرفی شده که احتمالاً تعداد قابل توجهی از آنها می توانند به عنوان گیاهانی جدید برای اقلیم های مختلف کشور ما مورد توجه باشند. در فصل چهاردهم تعدادی از سبزیجات کمتر استفاده شدة ایالت کشمیر هند ارایه شده اند که بسیاری از آنها مانند گل قاصد، پنیرک، خرفه، تاج خروس، ریواس و ترشک در رویشگاه های طبیعی و زراعی ایران مشاهده شده و قابلیت سازگاری و انطباق دارند و از این رو آشنایی با این قبیل گیاهان نیز می تواند مفید باشد. میوه هایی مانند توت هندی، رامبوتان، لنگان و چایوت نیز از نظر ارزش های تغذیه ای اهمیت و جایگاه قابل توجهی داشته و به نظر می رسد در برخی نواحی پرباران کشور قابلیت پرورش داشته و در سایر نواحی نیز شاید برخی از آنها با انجام کارهای اصلاحی توان سازگاری داشته باشند؛ ضمن اینکه میوه های حاصل از آنها می توانند به صورت میوة تازه، آبمیوه، مربا و غیره در بازار کشور معرفی شده تا تنوع مورد نظر مصرف کنندگان را تامین نماید. مترجمان این کتاب سعی نموده اند ضمن حفظ امانت، ترجمه ای تا حد ممکن روان و صحیح در اختیار علاقه مندان قرار دهند؛ اما بدون تردید در این مجموعه اشکالاتی نیز وجود دارد که با دریافت نظرات خوانندگان و صاحب نظران محترم در چاپ های بعدی به رفع این نواقص توجه خواهد گردید.