گروه های توسعه روستایی و بازتولید اشتغال در فضا (مورد مطالعه: سکونتگاه های پروژه RFLDL در شهرستان سرایان)

چکیده مقاله

یکی از رویکردهای توسعه روستایی، توسعه پایدار است که در چارچوب آن توانایی های جوامع روستایی در راستای برطرف نمودن نیاز های مادی و معنوی و کنترل کارآمد وبهینه نیروهای شکل دهنده نظام محل سکونت آنها رشد و گسترش می یابد. در بطن آن نبود تمرکز، مشارکت، توانمندی و خوداتکایی جوامع روستایی نهفته است. پروژه احیای اراضی جنگلی و تخریب یافته (RFLDL) در استان خراسان جنوبی با چنین رویکردی که حاصل پروژه مشترک دولت جمهوری اسلامی ایران (GOIR)، سازمان خوار وبار و کشاورزی (FAO) و تسهیلات جهانی محیط زیست (GEF) بوده به اجرا درآمده است. در بطن پروژه مذکور، ایجاد و توسعه گروه¬های توسعه روستایی به منظور دستیابی به اهداف کلان صورت گرفته است. در این پژوهش سعی برآن شده است تا به بازنمایی و تحلیل نقش گروه-های توسعه روستایی در ناحیه سرایان (محدوده اجرای پروژه RFLDL) شامل سه روستا(دوست آباد، بسطاق، زنگویی) و یک روستاشهر (سه قلعه) پرداخته شود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد مطالعه اعضای 72 گروه توسعه روستایی ایجاد شده در روستاهای منطقه است.که تعداد اعضای آن 1959 نفر متشکل که 1041 مردو 918 نفر زن بوده است. نتایج نشان داد که با ایجاد گروه های توسعه روستایی، اشتغال در سکونتگاه¬های مورد مطالعه در دو بخش فعالیت¬های نوآمده و احیاء کسب و کارهای سنتی مرمت و بهبود یافته است. در حقیقت گروه¬های توسعه روستایی توانسته است با بهره¬گیری از نیروی مشارکت محلی و پیوند دادن آن با ظرفیت¬های بالقوه فضای جغرافیایی، فعلیتی از پتانسیل¬ها را به منصه بگذارد که در نهایت امر به نوعی بازتولید فعالیت¬های اقتصادی و اشتغال را منجر شده است. نقش¬آفرینی گروه¬های توسعه در بازتولید امر اشتغال فضا توانسته است سطح رضایت-مندی افراد محلی از زیست در سکونتگاه¬های¬شان را تا حدودی بهبود بخشد.