مکان یابی و اولویت بندی محل مناسب احداث بندهای خاکی با استفاده از مدل های بولین و MADM

چکیده مقاله

کنترل و حفظ رواناب سطحی برای استفاده بهینه و تغذیه منابع آب زیرزمینی یکی از راهکارهای مهم در مناطق خشک و نیمه خشک میباشد. بندهای خاکی کوتاه یکی از کم هزینهترین و موفقترین روشهای کنترل سیلاب، ذخیره آب، تغذیه آبهای زیرزمینی و کنترل رسوب میباشند. در این تحقیق برای مکانیابی این سدها از مدل بولین و جهت اولویتبندی از روشهای فرآیند تحلیل شبکه و ویکور استفاده شد. در مرحله اول با استفاده از مدل بولین مناطق نامناسب حذف و 43 محدوده پتانسیلدار برای احداث بند خاکی انتخاب گردید. در ادامه با استفاده از گوگل ارث و بازدید صحرایی 11 محور مناسب برای احداث سد خاکی در مناطق پتانسیلدار تعیین گردید. در نهایت این مکان‌ها با استفاده از روشهای تصمیمگیری فرآیند تحلیل شبکه و ویکور و براساس معیار های عوامل طبیعی (بارندگی، شیب، زمینشناسی، ترکم زهکشی و فرسایشپذیری) و عوامل اقتصادی اجتماعی (فاصله از شهر و روستا، فاصله از جاده، فاصله از منابع قرضه و نیاز آبی) اولویتبندی گردید، نتایج نشان داد که معیار زمینشناسی با اهمیت نسبی 472/0 بیشترین تاثیر را در انتخاب محور سد داشته است. در نهایت مکان هفت با امتیاز 115/0 در روش فرآیند تحلیل شبکه و 035/0 در روش ویکور در اولویت اول برای احداث بندخاکی قرار گرفت.