تاثیر مکملیاری کوتاهمدت سلنیوم بر پراکسید هیدروژن (H۲O۲ (و گلوتاتیون (GSH (سرم دانشجویان پسر غیرفعال به دنبال فعالیت حاد هوازی واماندهساز

چکیده مقاله

مقدمه و هدف: فعالیت ورزشی حاد باعث تولید رادیکالهای آزاد و آس یب ب ه باف ت ه ای ب دن م یش ود ب ا وج ود ای ن، اس تفاده از مکم ه ای آنتیاکسیدانی میتواند این تغییرات را تعدی کند. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مکم ی اری کوت اه م دت س لن یوم ب ر پراکس ید هی دروژن )H2O2 )و گلوتاتیون )GSH )سرم دانشجویان پسر غیرفعال به دنبال فعالیت حاد هوازی واماندهساز بود. روششناسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح متقاطع میباشد که در سال 1363 در آزمایشگاه دانشگاه بیرجند انجام شد. ده دانشجوی پسر غیرفعال سالم با میانگین سنی 48/5±95/14 سال و شاخص توده بدنی 91/3±34/21 کیلوگرم/متر مربع به طور تصادفی برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند. این گروه 15 نفره به طور متقاطع در چهار مرحله مداخله به عنوان گروههای کنترل، فعالیت، مکم ، و فعالیت+ مکم شرکت نمودند. پروتک تمرینی هوازی اجرا شده، آزمون استاندارد بروس بود. آزمودنیها پس از اجرای آزمون بروس، به مدت 18 روز مکم سلنیوم )255 میکروگرم/روز( را به صورت کپسول دریافت نمودند و در انتهای این دوره، مجددا آزمون مزبور به اجرا درآمد. نمونههای خونی بالفاصله پس از مداخله از ورید بازویی گرفته و مورد تجزیه و تحلی قرار گرفت. نرمال بودن توزیع دادهها با آزمون شاپیرو ویلک، اختالف درون گروهی با استفاده از آزمون آنالیز واریانس اندازههای تکراری نوع یک و اختالف بین گروهی با آزمون t همبسته در سطح معنیداری 50/5>p مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: به دنبال تمرین حاد هوازی واماندهساز، سطوح سرمی H2O2 به طور معنیداری )51/5=p )افزایش یافت، در حالی که پس از 18 روز مکم یاری سلنیوم، سطوح این شاخص به طور معنیداری )551/5=p )کاهش پیدا کرد. از طرف دیگر سطوح سرمی GSH به دنبال تمرین حاد هوازی و مکم یاری سلنیوم، تغییر معنیداری نکرد )23/5=p