اثر پیش تیمار اسیدهیومیک بر جوانه زنی و صفات رویشی خیار تحت تنش شوری

چکیده مقاله

به منظور ارزیابی اثر پیش¬تیمار اسیدهیومیک بر جوانه¬زنی و شاخص¬های رویشی بذر گیاه خیار (Cucumis sativus) در شرایط تنش شوری، آزمایشی در محیط آزمایشگاه و گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، بیرجند در سال 1397 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 سطح تنش شوری (0، 25، 50، 100 و 150 میلی¬مولار) و 4 سطح اسیدهیومیک (0، 50، 100 و 200 میلی¬گرم بر لیتر) و در سه تکرار اجرا گردید. بیشترین سطح اسید هیومیک باعث افزایش 19 درصدی طول ریشه¬چه و 39 درصدی طول ساقه¬چه نسبت به شاهد در پتری گردید، همچنین بیشترین سطح تیمار اسیدهیومیک (200 میلی‌گرم بر لیتر) در پتری باعث افزایش 20 درصدی وزن¬تَر ساقه¬چه شد. وزن ¬تَر ریشه نیز تحت تأثیر اسیدهیومیک افزایش یافت به طوری که بیش-ترین میزان اسیدهیومیک 56 درصد افزایش وزن ¬تَر ریشه¬چه را در پتری مشاهده شد. شدیدترین تنش شوری (150میلی¬مولار) باعث کاهش 37 درصدی طول ریشه¬چه و کاهش 24 درصدی طول ساقه¬چه (نسبت به شاهد) در گلدان شد. تحت برهمکنش اسید هیومیک و تنش شوری، کمترین طول ساقه‌چه در تعامل صفر میلی‌گرم بر لیتر اسید هیومیک و تنش شوری 150 میلی¬مولار بدست آمد، درحالیکه بیشترین طول ساقه‌چه مربوط به برهمکنش تنش شوری صفر میلی‌مولار و اسیدهیومیک 100 و 200 میلی‌گرم بر لیتر بود. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از اسیدهیومیک (200 میلی‌گرم بر لیتر) تحت تنش شوری به عنوان مؤثرترین تیمار در این آزمایش، می‏تواند نقش مؤثری بر تمامی صفات رویشی بجز وزن تَر ساقه¬چه (گلدانی) داشته باشد و رشد گیاهچه را بهبود بخشد.